"İnsan səsi" - Tilda Swinton gözləyir

2024 Müəllif: James Gerald | [email protected]. Son dəyişdirildi: 2023-12-17 14:01

Jean Cocteau'nun eyni adlı əsəri əsasında Pedro Almodovarın "İnsan Səsi" (2020) filminin qalası Venesiya Film Festivalında baş tutdu. Çəkiliş, aktyorlarla iş, montaj və çəkiliş yerləri haqqında hər şeyi öyrənin. Kosmosda oynadığı Tilda Swintona heyran olun.

Qadın heç vaxt çamadanlarını götürməyən keçmiş sevgilisinin qayıdışı ümidi ilə donub qaldı. Telefon alıcısındakı bir səslə və sahibinin onu tərk edib -etmədiyini anlamayan sadiq iti ilə tənhalığını paylaşır. Ağrılı gözləmənin qeyri -müəyyənliyində iki duyğulu varlıq ilişib qaldı.

Xülasə

Pedro Almodovar:

Qadın çamadanlarını götürməyən keçmiş sevgilisinin qayıdışı ümidi ilə donub qaldı. Sahibinin onu niyə tərk etdiyini anlamayan sadiq bir itlə tənhalığı bölüşür. İki tərk edilmiş canlı varlıq. Üç günlük gözləmə müddətində qadın balta və bir banka benzin almaq üçün evdən cəmi bir dəfə çıxır.

Qadının əhval -ruhiyyəsi etibarsızlıqdan ümidsizliyə və nəzarəti itirməyə dəyişir. Əylənir, sanki bir partiyaya gedirmiş kimi geyinir, eyvandan tullanmağı düşünür. Keçmiş sevgilisi zəng edir, amma telefonu götürə bilmir - həbləri udduğu üçün huşunu itirir. İt üzünü yalayır və qadın oyanır. Soyuq duş aldıqdan sonra özünə qara qəhvə hazırlayır, düşüncələri kimi qara. Telefon yenidən çalır və bu dəfə telefonu götürür.

Yalnız onun səsini eşidirik, həmsöhbətinin sözləri tamaşaçı üçün sirr olaraq qalır. Qadın əvvəlcə özünü saxlayır və sakit görünməyə çalışır, amma kişi kişi ikiüzlülüyündən və qorxaqlığından qəzəbləndiyini hiss edir.

İnsan Səsi, qəhrəmanının özünü emosional uçurumun kənarında tapdığı ehtirasın mənəvi və etik tərəfini araşdıran bir dərsdir. Risk "Həyat" və "Sevgi" adlı macəranın ayrılmaz hissəsidir. Başqa bir vacib komponent qəhrəmanın monoloqunda hiss olunur - Ağrı. Dediyim kimi, bu film ustasına can atan iki duyğulu varlığın yönünü dəyişməsi və əzab çəkməsindən bəhs edir."

Direktorun mesajı

Pedro Almodovar:

“İnsan Səsi filminin ssenarisinin əsasını təşkil edən Cocteau'nun oyununu artıq bir neçə ildir ki, tanıyıram və bu, məni başqa layihələrdə işləməyə ilhamlandırdı. Əsəb pozğunluğunun eşiyində olan qadınlar üçün ssenari yazanda oyunu yenidən düşünməyə çalışdım, amma son nəticə qəhrəmanın sevgilisinin zəng etmədiyi eksantrik bir komediya oldu, buna görə də qulağında boru olan monoloq səhnəsi düşdü..

Bir il əvvəl, bu səhnəni filmin qəhrəmanı olan İstək Qanununa daxil etmişdim. Bu şəkildəki əsas rolu rejissorun bacısı oynayır. Qəhrəmanı, ssenaristin düşündüyü kimi, özünü "İnsan səsi" filminin qəhrəmanı ilə eyni vəziyyətdə tapır. O zaman, artıq sinir böhranına uğramış bir qadının balta tutub onu tərk edənlə birlikdə yaşadığı evi yıxa biləcəyini düşünürdüm. Balta ideyası "Arzu Qanunu" rəsmində də oynanılır. İndi yenə onun yanına qayıtdım.

Cocteau'nun mətnini uyğunlaşdırmağa qayıtdım, amma bu dəfə orijinala sadiq qalmağa qərar verdim. Onilliklər ərzində oyunu ilk dəfə oxudum. Ancaq öz uyğunsuzluğum üçün güzəştlər etməli və versiyama "sərbəst şərh" tərifini əlavə etməli idim, çünki həqiqətən də belədir. Ən vacib şeyi tərk etdim - bir qadının ümidsizliyi, ehtirasla yüklənən yüksək xərc, qəhrəmanın öz canı bahasına belə ödəməyə hazır olduğu. Arxasında sahibi üçün də kədərli bir it və xatirələrlə dolu çamadanlar qoydum.

Qalan hər şey - telefon söhbəti, gözləmə və bundan sonra baş verənlər - müasir bir qadın haqqında anlayışımdan ilham aldı. Çamadanlarını axtarıb toplamaq üçün bir neçə gün gözləyən bir adamın sevgisindən dəli olur. Eyni zamanda, taleyin bu zərbəsi altında qırılmamaq üçün mənəvi müstəqilliyin görünüşünü qorumağa çalışır. Mənim qəhrəmanım əslində təsvir olunan itaətkar qadın deyil. Müasir əxlaqın xüsusiyyətlərini nəzərə alsaq, belə ola bilməz.

Mən həmişə bu uyğunlaşmanı teatrın "dördüncü divar" adlandırdığını göstərməyi planlaşdırdığım bir təcrübə kimi qiymətləndirmişəm. Filmlərdə pərdə arxasında qalanların, real mənzərəni tutan taxta dayaqların, bədii ədəbiyyatın gerçəkləşməsinin nümayişi olacaq.

Bu qadının gerçəkliyi ağrı, tənhalıq və qaranlıq ilə doludur. Tilda Swintonun heyrətamiz oyunçuluğu sayəsində tamaşaçılar üçün açıq, təsir edici və ifadəli olmağı hədəflədim. Əvvəldən onun evinin kinoteatr pavilyonu olduğunu göstərirəm. Həqiqi dekorasiyadan uzaqlaşaraq pavilyonun miqyasından istifadə edərək qəhrəmanın monoloqunu təqdim etdiyi məkanı vizual olaraq genişləndirdim.

Kino ilə teatrı qarışdırdım, yalnız ən vacib şeyləri götürdüm. Məsələn, müəyyən bir anda qəhrəman şəhərə baxmaq üçün terasa çıxır. Ancaq gözlərinə yalnız pavilyonun divarı açılır, burada əvvəlki çəkilişləri xatırladır. Panorama yoxdur, heç bir mənzərə ona açılmır. Yalnız boşluğu və qaranlığı görür. Beləliklə, qəhrəmanın yaşadığı tənhalıq və qaranlıq hissini vurğuladım.

Filmin çəkildiyi studiya film hadisələrinin inkişaf etdiyi əsas dekorasiya oldu. Pavilyonda qəhrəmanın sevgilisini gözləyərək yaşadığı realist bir dəst quruldu. Dəsti tutan taxta rekvizitləri göstərməklə, deyəsən, dəstənin onurğasını açıram.

İngilis dilində çəkilişlər də mənim üçün yeni idi. Setdə rahat bir şəkildə çalışıram, amma bu dəfə, xüsusən də qeyri -adi formatı nəzərə alsaq, əvvəlkindən daha azad hiss etdim. Özümü ana dilimdən, 90 dəqiqəlik məcburi minimum film uzunluğundan, çəkiliş avadanlıqlarından bir şeyin çərçivəyə girməməsindən narahat olmaq ehtiyacından azad etdim. Mənim üçün əsl vəhy idi.

Ancaq hər şey bu qədər hamar deyildi. Hələ də müəyyən məhdudiyyətlərə tabe oldum, sərhədlər olduqca aydın və sarsılmaz idi. Belə bir şərti sərbəst rejimdə işləmək, mise-en-səhnənin dəqiq planlaşdırılmasını tələb edirdi, bəlkə də adi bir filmin çəkilişindən daha dəqiqdir. Və çərçivədəki teatr atributlarından bəhs olunmur.

Ancaq burada daha dərindən baxmaq lazımdır. Xüsusi bir vəziyyətdə tamaşaçılara göstərdiyim hər şey, baş qəhrəmanın tənhalığı və yararsızlığı, yaşadığı təcrid düşüncəsini vurğulamaq üçündür. Hər bir detalın arxasında dramatik çalarlar var. Film dəstinin panoramasını göstərməklə qəhrəmanın çox kiçik göründüyünü, sanki bir kukla evində yaşadığını göstərməyə çalışdım.

Kreditdən əvvəl girişi bir operanın bir uvertürası ilə müqayisə etmək olar. Balenciaga kostyumları mənə bu illüziyanı yaratmağa kömək etdi. Birinci səhnədə, gözləyən qadın həddindən artıq dərəcədə geyinir. Arxa otağa atılan maneken kimi görünür.

Düzünü desəm, təcrübə etməyi sevirəm. Məsələn, adətən məni bəyənməyən nəhəng bir xroma açarını bir növ opera evinin pərdəsinə çevirmək. Maraqlı, gülməli və çox canlandırıcıdır.

Filmin bir növ intim məkan, bir növ laboratoriya kimi qəbul edilməsi mebel, rekvizit və musiqini unutmağımda kömək etdi. Şəkildə bir neçə mebel parçası göründü ki, bunu da digər filmlərimdə görə bilərdim.

Eyni şeyi musiqi haqqında da demək olar. Alberto İglesiasın əvvəlki filmlərimizdən bir qarışıqlıq yazmasını, ancaq İnsan Səsi üçün tempi və əhval -ruhiyyəni uyğunlaşdırmasını təklif etdim. Və belə etdi. Nəticə, yeni film üçün uyğunlaşdırılmış "Açıq qucaqlama", "Pis valideynlik", "Onunla danış" və "Çox azğınam" filmlərindən musiqi mövzularını özündə cəmləşdirən tamamilə heyrətamiz elektron saundtrekdir.

İşə başlamazdan əvvəl bir çox qeyri -adi fikirlərim var idi, amma o zaman "İnsan səsi" filmindəki ən əhəmiyyətli rolların mətn və aktrisa tərəfindən oynanılacağını anladım. Mətni uyğunlaşdırmaq mənim üçün asan deyildi, sözlərimi səmimi və emosional şəkildə çatdıracaq bir aktrisa tapmaq daha da çətin idi. Mənim versiyam Cocteau'nun hər şeyin tanınan və təbiətə uyğun oyunundan daha mücərrəd olduğu ortaya çıxdı. Aktrisanın bu rolu oynaması daha çətindir. Qəhrəman kimeralarla əhatə olunmuşdur, praktiki olaraq heç bir dəstəyi yoxdur. Səsi, tamaşaçını süjetin qaranlığına aparan, uçuruma düşməsinin qarşısını alan yeganə qırılmaz ipdir. Əsl dahi aktrisaya əvvəllər heç vaxt ehtiyac duymamışam. Xoşbəxtlikdən, xəyal edə biləcəyim hər şeyi Tilda Swintonda tapdım.

İnsan Səsi mənim ingilis dilində film debütüm idi. Şəkil son dərəcə cəlbedici oldu, amma yenə ingilis dilində bir film çəkməyə hazır olub -olmadığımı bilmirəm. Əmin olduğum tək şey Tilda Swinton ilə ana dilində işləyə biləcəyimdir. Qısa filmimizdə, özünü ən qeyri -adi tərəfdən ortaya qoyaraq, əvvəldən sona qədər hökmranlıq edir.

Nəfəs alaraq çəkiliş qrupu onun xətlərini və hərəkətlərini izlədi. Onun zəkası və inadkarlığı işimdə mənə çox kömək etdi. Xüsusilə onun sonsuz istedadına və mənə az qala kor imanına əlavə olaraq. Görünür, bütün rejissorlar belə bir aktrisa xəyal edir. Bu cür işlər çox həvəsləndiricidir.

İşıqlandırma yenə də İspan kinosunda işləyən son böyük işıq maestrou Luis Alcaine -dən məsul idi. Viktorun şah əsəri Erise Yuğun çəkilişlərində kamera qrupunda çalışdı. Onun sayəsində set çox sevdiyim bütün rənglərlə işıqlandı. Alkain və mən artıq doqquzuncu film üzərində işləyirik, ona görə də hansı rəngləri və hansı doyma hissini bəyəndiyimi çox yaxşı bilir. Technicolor üçün nostalji.

Redaktə əvvəllər Ağrı və Şöhrət filmini redaktə edən Teresa Font tərəfindən edildi. İşə xarakterik həvəsi və səmərəliliyi ilə yanaşdı. Kredit və reklam afişasının dizaynını Juan Gatti öz üzərinə götürdü. Çəkilişləri ailə şirkətim El Deseo idarə etdi. Ümid edirəm ki, tamaşaçılar film üzərində işləməkdən zövq aldığımız qədər zövq alacaqlar.